Allemaal hectische dagen de laatste weken in huize Gwennepen. Gevuld met leuke, maar ook met minder leuke dingen. Zo heb ik al ruim twee weken last van chronisch slaap te kort. Slaapt Liv lekker door; lig ik de hele nacht wakker, slaap ik eindelijk; begint Liv te spoken. Een vicieuze cirkel dus. Natuurlijk ligt het niet alléén aan Liv, ik ben gewoon ook téveel aan het piekeren... Piekeren over mijn moeder, die sinds twee weken in een verzorgingstehuis woont. Dat doet pijn, heel veel pijn. Ze is verdorie vorige week net 62 geworden! (Wat we uiteraard driedubbel uitbundig gevierd hebben.) Soms zou je willen dat de tijd stil kon staan.....
Ondanks dat gaan de andere dingen in het leven gewoon door. Zo hebben we de 13e Beebie Billy weer mogen zien op 3D echo. Zo gaaf om te zien.. We werden zelfs nog verrast met een piepklein glimlachje...
Vooruit, ik gooi d'r gelijk ook maar even een foto van Liv in.... Zijzelf blijkt niet zoveel last te hebben van wat slaapgebrek. Ze is, net zoals altijd, heel vrolijk en gezellig..... Gewoon een lekker ding dus.
