Als zwangere wordt je er regelmatig op aangesproken over het feit dat je buik steeds groter wordt en de uitgerekende datum steeds dichter bij komt. In het begin is dat nog redelijk subtiel: "Wat leuk dat je zwanger bent, wanneer ben je uitgerekend? Goh, je ziet nog niets." Halverwege komen bij de opmerkingen ook de voelende handen (ook die van vreemden en vage kennissen): "Hoeveel weken nog? Nou, je hebt al een mooi buikje hoor! Schopt 'ie al?" En als je bent aangekomen in de laatste drie maanden, kan niemand meer om je heen: "Jeetje, ik zie je per week groeien! Duurt zeker niet lang meer?"
Normaal gesproken kun je dit soort opmerkingen irritant gaan vinden, maar voor mij is het deze keer alleen maar erg handig. Waarom? Omdat elke keer, wanneer iemand aan mij vraagt hoever ik nu ben, ik er aan herinnert wordt dat de tijd belachelijk snel gaat! "Hoeveel weken ben je nu?" Ehm... 30 weken al........ Sodeju! En dan besef ik weer dat ik eigenlijk ook niet zoveel tijd meer heb om alles in orde te maken (en met alles bedoel ik die oneindige lijst van mijn nesteldrang-to-do-lijst, die vooral veel klusjes in en om het huis bevat en waarvanhet klaarmaken van de babykamer eigenlijk maar een klein onderdeel is).
Want het is alweer november, de maand waarvan 2 van de 4 weekenden al volgepland staan met het vieren van onze verjaardagen én de zogenaamde sociale 'verplichtingen'. Over de maand december al niet te spreken met, pakjesavond, 1e, 2e en 3e kerst en alle voorbereidingen die aan die dagen vooraf gaan... (zie je mij al gaan, tussen al die shoppende mensen met mijn enorme buik en jas die niet meer dicht kan?! "Oeps sorry, pardon, nee, die vaas viel vanzelf om." Wordt vast hilarisch!)
Dan is het einde van het jaar er al en dan begint mijn verlof. En de (voorspelde) 2 weken die ik heb voordat HIJ zich meldt, wil ik genieten van mijn rust en het gevoel van niks meer moeten.
Dus...... gaat zo'n 2e zwangerschap echt heel erg snel én heb je ook veel minder tijd én wil je ook veel te veel doen én moet ik eigenlijk gewoon doen wat ik altijd al doe: namelijk een lijstje maken en een planning. Voor manlief wel te verstaan, want Sinterklaaskadootjes shoppen (mét een gedetailleerde boodschappenlijst inclusief foto's, dat wel), een 4 gangen kerstdiner voorbereiden én het één en ander naaien voor de babykamer... dat kan hij ook best wel, toch?
Pff..... je zal bijna vergeten te bevallen!
